Do Miri przyjechaliśmy po 17.00. Z dworca zamówiliśmy Graba, który za kilkanaście ringgitów zawiózł nas do hostelu. To nasz pierwszy przejazd po stanie Sarawak i od razu było widać ogromną różnicę w porównaniu do miejsc, w których byliśmy do tej pory. Ulice były zadbane i czyste, budynki lepiej utrzymane, a całe miasto sprawiało wrażenie bardziej rozwiniętego. Nasz hostel znajdował się w dość nowej dzielnicy, blisko plaży i parku. W sąsiedztwie były hipsterskie knajpy z jedzeniem i alkoholem oraz zadbane i zamiecione chodniki (niespotykane wcześniej!). Tym razem trafiliśmy na mały, ładny i pachnący hostelik.

Z Labuanu wsiedliśmy na prom odpływający o 11:00 do Muary. W ciągu godziny byliśmy już w innym kraju. Brunei jest malutkim i bardzo bogatym państwem rządzonym przez Sułtana. Charakterystyczny dla kraju jest zakaz picia i sprzedaży alkoholu oraz brak podatków. Brunei wydobywa ropę, więc paliwo tutaj jest tak tanie, że jak przeliczałam na stacji benzynowej cenę z dolarów na złote to musiałam zapytać się Bartka czy nie popełniłam gdzieś błędu! Litr benzyny kosztuje 0.86 PLN, więc nic dziwnego w mieście nie widać pieszych, a wszyscy jeżdżą samochodami.

Na Labuanie znaleźliśmy się trochę przypadkiem, więc noclegu szukaliśmy w ostatniej chwili. Nazwa hostelu Summer Beach Lodge, który znajdowało się tylko 3 km od centrum przypomniało nam o wakacjach i plaży, za którą trochę już tęskniliśmy.

Czasami w podróży trzeba iść na kompromis pomiędzy swobodą, a szybkością. Bardzo zależało nam żeby zobaczyć dzikie zwierzęta w naturalnym lesie równikowym, a w Sabah najlepszym do tego miejscem jest Sukau, nad rzeką Kinabatangan. Jest to mała wioska, leżąca niecałe 100 kilometrów od Sandakanu, jednak nie jest łatwo się tam dostać, a my mieliśmy na to tylko 2 dni. Dlatego zdecydowaliśmy się na zorganizowaną wycieczkę 2D1N (2 dni, 1 noc), za horrendalne 320 MYR od osoby.

Ministerstwo Spraw Zagranicznych sugeruje unikać wizyt na wschodnim wybrzeżu Borneo, zwłaszcza w okolicy Sandakanu. O dziwo nie ze względu na brud i gigantyczne karaluchy, a przez… piratów, którzy tam grasują. Nasze ubezpieczenie obejmuje porwania, więc nie baliśmy się zaryzykować. Ahoj przygodo!

Kota Kinabalu jest stolicą stanu Sabah, który obejmuje północną część malezyjskiego fragmentu Borneo. Według opinii znalezionych w sieci i zasłyszanych podczas naszej podróży nie jest warte szczególnej uwagi. Jednak chcąc zwiedzić Borneo, ciężko ominąć to miasto, bo jest dobrze skomunikowane z resztą wyspy. Z tego powodu byliśmy w Kota aż trzy razy.

Wyobraźcie sobie piękną plażę z białym piaskiem i błękitnym, ciepłym morzem. Wiszące w cieniu drzew hamaki i mały cocktail bar zbity z drewna wyrzuconego na brzeg. Zaraz obok miejsce do rozbicia namiotu z widokiem na spokojnie kołyszące się fale. Gorące słońce, orzeźwiający wiatr i błogie lenistwo.

Naszą podróż rozpoczęliśmy od zwiedzania Singapuru. Lecieliśmy z Warszawy Qatar Airways z przesiadką w Doha. Miało być szybko, ale niestety nastąpiło 2 godzinne opóźnienie. W środku nocy nie jest to najlepsza wiadomość, chociaż sytuację poprawiła karimata którą mieliśmy w bagażu podręcznym. Na plus dla Qatar Airways, trzeba też policzyć roznoszone w środku nocy food-packi oraz możliwość dostania kocy (wystarczy poprosić!). Piloci starali się nadrobić, ale i tak na lotnisku Changi w Singapurze wylądowaliśmy o 16:30 z ponad 1,5 godzinnym opóźnieniem.